Παρασκευή 28 Απριλίου 2017

ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΩΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΩΝ



Η δυσαριθμησία ως  αναπτυξιακή διαταραχή και ως ένας ειδικός υποτύπος
των ειδικών μαθησιακών δυσκολιών έχει σχετικά πρόσφατες ρίζες (Rourke και Conway, 1997). 

Για την μικρή σχετικά μερίδα ερευνητών που μελετά το ζήτημα των δυσκολιών στην αριθμητική, η αναπτυξιακή δυσλεξία και δυσαριθμησία είναι δύο διακριτές δυσκολίες ή διαταραχές που είναι πιθανόν να εκδηλώνονται ανεξάρτητα, χωρίς δηλαδή η μία να προϋποθέτει την παρουσία της άλλης. Από τους πρωτοπόρους ερευνητές στον τομέα αυτό, ο Τσέχος νευροψυχολόγος Kosc (1974) είχε ορίσει την Αναπτυξιακή δυσαριθμησία ως εξής:

Αναπτυξιακή δυσαριθμησία είναι μια δομική διαταραχή των μαθηματικών ικανοτήτων, που έχει τη βάση της σε γενετική ή σύμφυτη διαταραχή ορισμένων
μερών του εγκεφάλου – μέρη που είναι το άμεσο ανατομικοφυσιολογικό υπόστρωμα της κατάλληλης ηλικιακής ωρίμανσης των μαθηματικών ικανοτήτων, χωρίς να υπάρχει μία ταυτόχρονη διαταραχή των γενικών νοητικών λειτουργιών (Rourke και Conway, 1997).
Σύμφωνα με τον πολύπλοκο αυτό ορισμό, ο Kosc σε ένα δείγμα 375 παιδιών
βρήκε ότι ένα 6,4% των παιδιών της Ε’ Δημοτικού στην πρώην Τσεχοσλοβακία ήταν δυσαριθμητικοί.
Όπως σημειώνει ο Miles (1992), η λέξη δυσαριθμησία, αν και κυριολεκτικά
σημαίνει δυσκολία με τους αριθμητικούς υπολογισμούς, με τον τρόπο που ορίζεται από τον Kosc αναφέρεται σε ευρύτερα προβλήματα των μαθηματικών δεξιοτήτων.
Δεν αποκλείεται βέβαια για πιθανούς οργανικούς λόγους να υπάρχει μια ειδική
δυσκολία με τις μαθηματικές δεξιότητες. Από την άλλη, εικάζεται ότι οι μαθηματικές δεξιότητες απαιτούν την ενεργοποίηση σύνθετων και διαφορετικών γνωστικών λειτουργιών. Δύσκολα λοιπόν θα μπορούσε να αποκλειστεί το ενδεχόμενο, οι μαθηματικές δυσκολίες, που θεωρούνται ότι έχουν οργανική βάση, να απλώνεται και σε άλλες περιοχές της έκδηλης συμπεριφοράς. 
Ο Miles (1992) ασκεί έντονη κριτική στην ιδέα ότι κάποιο πιθανό εγκεφαλικό κέντρο είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για το σύνολο των μαθηματικών δεξιοτήτων, ενώ την ίδια στιγμή δε συνδέεται με καμία άλλη δεξιότητα και φέρνει το παράδειγμα της μνήμης. Σήμερα, γράφει ο Miles, γνωρίζουμε ότι θα ήταν αφελές, αν για όλη την ποικιλία καταστάσεων που  χρησιμοποιούμε την λέξη «θυμάμαι» ή «ανάμνηση» στην καθημερινή μας γλωσσική επικοινωνία, θεωρούσαμε ως υπεύθυνο ένα και μοναδικό εγκεφαλικό κέντρο.
Εντούτοις, σημειώνεται ότι στην πρόσφατη έκδοση του διαγνωστικού εγχειριδίου της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρίας στο DSM-IV, η ‘‘διαταραχή των μαθηματικών’’ αναγνωρίζεται ως διακριτή κατηγορία των ειδικών αναπτυξιακών διαταραχών, ενώ οι προηγούμενες εκδόσεις του, δηλαδή το DSM III-R και το DSM -III αναφέρονταν στην ‘‘αναπτυξιακή διαταραχή της αριθμητικής’’(Αναστασίου Δ.,1998).
Οι δυσκολίες των δυσλεξικών στα μαθηματικά, αφενός δεν είναι της ίδιας
έντασης με τις αναγνωστικές και ορθογραφικές δυσκολίες, αφετέρου υπάρχει μία
μικρή μερίδα δυσλεξικών που δεν έχουν ιδιαίτερα προβλήματα, όπως υπάρχει και μία μερίδα δυσλεξικών που αναπτύσσουν έξοχες μαθηματικές δεξιότητες. Σύμφωνα με τα λόγια του Tim Miles : «Όλοι ή οι περισσότεροι δυσλεξικοί φαίνεται να αντιμετωπίζουν ένας είδος δυσκολιών με τα μαθηματικά, αλλά αυτές μπορούν να ξεπεραστούν σε διαφορετικό βαθμό και σε ορισμένες περιπτώσεις δυσλεξικοί μπορούν να γίνουν έξοχοι μαθηματικοί».
Για τις αδυναμίες και τις δυνατότητες των δυσλεξικών στα μαθηματικά, η έρευνα είναι σχετικά φτωχή. Σε μία από τις πρώτες έρευνες η Joffe σύγκρινε 51 δυσλεξικούς ηλικίας από 8 έως 17 ετών με ισάριθμους συνομήλικους τους σε ένα τεστ αριθμητικών υπολογισμών. Όλα τα παιδιά είχαν μέση ή ανώτερη
νοημοσύνη. Όταν συνδυάστηκαν τα αποτελέσματα για τις διάφορες ηλικίες, βρήκε ότι ένα 10% των δυσλεξικών παιδιών σημείωσε ιδιαίτερα υψηλή επίδοση, ένα 30% μέτριες επιδόσεις και ένα 60% ιδιαίτερα χαμηλές επιδόσεις. Η Joffe
θα ασκήσει κριτική στην πρακτική του καιρού της που περιόριζε τις δυσκολίες των δυσλεξικών σε ανάγνωση, ορθογραφία και παρέβλεπε τις δυσκολίες στην αριθμητική (Αναστασίου Δ., 1998).
Τα πλέον συχνά παρατηρούμενα κλινικά σημεία της ειδικής διαταραχής των
αριθμητικών ικανοτήτων είναι:
Δυσκολία εκμάθησης των ονομάτων των αριθμών
Δυσκολία επανάληψης μιας αριθμητικής αλληλουχίας
Δυσκολία καταγραφής των αριθμητικών συμβόλων
Δυσκολία κατανόησης των αριθμητικών πράξεων
Δυσκολία εκμάθησης της ακριβούς έννοιας των συμβόλων των αριθμητικών πράξεων και χρησιμοποίησης τους
Βραδύτητα κατά την εκτέλεση υπολογισμών
Δυσκολία κατανόησης προφορικών προβλημάτων
Δυσκολία κατανόησης και απόδοσης των στοιχείων με γραφικές αναπαραστάσεις (Αναγνωστόπουλος, Σίνη, 2005).

Μαρία Γκουγκούμη - Ειδική Παιδαγωγός www.pyxidagnwsis.gr
Αργυρώ Καραμπά - Θεραπεύτρια Λόγου & Ομιλίας www.γραφωνηματα.gr

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου