Τα
παιδιά µε κινητική αναπηρία αναπτύσσουν διαταραχές του µυϊκού τόνου οι οποίες
παρεµποδίζουν την φυσιολογική συντονισµένη κίνηση και δηµιουργούν παραµορφώσεις
στο µυοσκελετικό σύστηµα. Το γεγονός αυτό, ακόµη και σε παιδιά µε φυσιολογική
νοηµοσύνη, δηµιουργεί δυσκολίες στη καθηµερινή ζωή και στην απόδοση των παιδιών
στο σχολείο. Η κινητική αναπηρία στα παιδιά αποτελεί ένα πολυδιάστατο πρόβληµα
και για την αντιµετώπισή της είναι απαραίτητη η συνεργασία πολλών ειδικοτήτων (γιατροί,
φυσικοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, λογοθεραπευτές, ειδικοί παιδαγωγοί, ψυχολόγοι
κ.λ.π.). Η προσέγγιση των προβληµάτων µέσω της διεπιστηµονικής συνεργασίας
βοηθά στην ολιστική αξιολόγηση και στον ακριβή σχεδιασµό της θεραπευτικής
παρέµβασης και του εκπαιδευτικού προγράµµατος.
Η
διεπιστηµονική οµάδα αποκατάστασης αξιολογεί τις ανάγκες του παιδιού και θέτει
στόχους λαµβάνοντας υπ όψιν και άλλες παραµέτρους όπως τη νοητική κατάσταση, τη
γενική κατάσταση της υγείας του παιδιού και τις κοινωνικοοικονοµικές συνθήκες
της οικογένειας. Στη λήψη των αποφάσεων για τους στόχους που θα τεθούν, καθώς
και για το είδος της παρέµβασης, σηµαντικό ρόλο παίζει η οικογένεια του
παιδιού. Οι γονείς αποτελούν ενεργά µέλη της οµάδας αποκατάστασης και η γνώµη
τους έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, διότι χωρίς τη συµµετοχή και τη συνεργασία τους
οποιαδήποτε προσπάθεια είναι καταδικασµένη σε αποτυχία. Οι ειδικοί της οµάδας
αποκατάστασης µπορούν να βοηθούν τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς να
κατανοήσουν τις κινητικές δυσκολίες που αντιµετωπίζει το παιδί, καθώς και να
τους δώσουν συµβουλές για την αντιµετώπιση των κινητικών προβληµάτων του
παιδιού στο σπίτι και το σχολείο.
Η
οµάδα αποκατάστασης επικεντρώνει την προσοχή της στην αποφυγή παραµορφώσεων και συγκάµψεων των αρθρώσεων µε
το κατάλληλο φυσικοθεραπευτικό πρόγραµµα και τις αρθρώσεις. Χρειάζεται όµως
προσοχή κατά την διάρκεια των ασκήσεων και της φόρτισης των κάτω άκρων, γιατί λόγω
γενικευµένης οστεοπόρωσης υπάρχει ο κίνδυνος αυτοµάτων ανώδυνων καταγµάτων.
Η
προσπάθεια της εργοθεραπείας είναι σηµαντική για την - κατά το δυνατόν -ανεξαρτητοποίηση
στις δραστηριότητες της καθηµερινής ζωής. Καθοριστικός είναι ο ρόλος του
ουρολόγου για τακτική παρακολούθηση του ουροποιητικού συστήµατος. Ο ορθοπεδικός
παρακολουθεί τις παραµορφώσεις των κάτω άκρων, την κύφωση-σκολίωση της σπονδυλικής
στήλης και το παραλυτικό ισχίο, που πολλές φορές απαιτούν χειρουργική διόρθωση.
Με την βοήθεια των ορθωτικών µηχανηµάτων (τύπου Argo ή Walkabout) γίνεται
πολλές φορές κατορθωτή η βάδιση, άλλως η µετακίνηση γίνεται µε το κατάλληλο αναπηρικό
αµαξίδιο.
Η
ψυχολογική υποστήριξη και η επαγγελµατική αποκατάσταση δεν πρέπει να υποτιµώνται.
Άλλη σηµαντική ενασχόληση που πολλές φορές µπορεί να αλλάξει την ζωή του
παιδιού µε κινητικά προβλήµατα, είναι η συµµετοχή σε αθλητικές και πολιτιστικές
εκδηλώσεις. Οι δραστηριότητες αυτές στα σχολεία δεν πρέπει να υποβαθµίζονται,
αλλά αντίθετα χρειάζεται να ενθαρρύνονται και να παροτρύνονται τα παιδιά, γιατί
έτσι αναπτύσσεται η ευγενής άµιλλα, η κοινωνικοποίηση, η αλληλοϋποστήριξη, η δηµιουργία
κινήτρων για διάκριση κ.ά.
Η
φυσική αγωγή στην Πρωτοβάθµια Εκπαίδευση για παιδιά µε κινητικά προβλήµατα περιλαµβάνει
βάδισµα, τρέξιµο, άλµα σε µήκος και σε ύψος, σχοινάκι, Boccia, πέταγµα και κλώτσηµα µπάλας.
Διαβάστε επίσης το άρθρο ΔΙΣΧΙΔΗΣ ΡΑΧΗ
Διαβάστε επίσης το άρθρο ΖΩΝΤΑΣ ΜΕ
ΔΙΣΧΙΔΗ ΡΑΧΗ
Μαρία Γκουγκούμη - Ψυχολόγος/ Ειδική Παιδαγωγός
Αργυρώ Καραμπά - Θεραπεύτρια Λόγου & Ομιλίας
grafwnimata.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου