Κάποτε πίστευαν ότι τα
παιδιά απλά θα ξεπεράσουν τα συμπτώματα της ΔΕΠ-Υ, καθώς θα αναπτύσσονται. Σήμερα
γνωρίζουμε ότι, αν η ΔΕΠ-Υ ξεκινά στην παιδική ηλικία, μπορεί να συνεχίσει στην
εφηβεία και πέρα από αυτή την χρονική περίοδο - σε όλη τη ζωή του ατόμου. Ενώ
ορισμένα παιδιά μπορεί να φαίνεται να έχουν ξεπεράσει την διαταραχή (ή δεν
έχουν πλέον συμπτώματα που οδηγούν σε δυσλειτουργία), στις περισσότερες
περιπτώσεις, τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ μεγαλώνουν και αναπτύσσονται σε ενήλικες με
ΔΕΠΥ.
Αν και η ΔΕΠ-Υ είναι
νευροαναπτυξιακή διαταραχή, τα συμπτώματα μπορεί σίγουρα να υπάρχουν με διαφορετικούς τρόπους, όπως
ένα άτομο κινείται μέσα από τα στάδια της ζωής.
Αυτά τα συμπτώματα
μπορούν επίσης να μειωθούν, όπως το άτομο μεγαλώνει - για παράδειγμα, η υπερκινητικότητα
και οι νευρικές κινήσεις μπορεί να μειώνονται με την ηλικία. Βεβαίως, οι έφηβοι
και οι ενήλικες των οποίων η ΔΕΠ-Υ έχει διαγνωστεί σε μικρή ηλικία, θα έχουν
μια σειρά από στρατηγικές με τις οποίες θα αντιμετωπίσουν τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ.
Διάγνωση σε μεγαλύτερη ηλικία
Πολλά άτομα με ΔΕΠ-Υ
δεν μπορούν να διαγνωστούν μέχρι τα εφηβικά ή ενήλικα χρόνια τους. Αυτό ισχύει
ιδιαίτερα για εκείνους που αντιμετωπίζουν τα συμπτώματα του τύπου της απροσεξίας,
τα οποία είναι λιγότερο διασπαστικά και λιγότερο εμφανή σε σχέση με τα συμπτώματα
του παρορμητικού/ υπερκινητικού τύπου. Αν και το άτομο μπορεί να έχει αντιμετωπίσει
με επιτυχία τα συμπτώματα στην παιδική ηλικία, στα εφηβικά και ενήλικα χρόνια οι
αυξημένες απαιτήσεις για διαρκή προσοχή, σχεδιασμό, οργάνωση και
αυτο-διαχείριση μπορεί να κάνει την αντιμετώπιση της ΔΕΠ-Υ όλο και πιο δύσκολη.
Οι άνθρωποι που έχουν
διαγνωστεί στην εφηβική ή την ενήλικη ζωή μπορεί στην πραγματικότητα να βρουν
μια αίσθηση ανακούφισης στη διάγνωση, γεγονός που εξηγεί ένα ευρύ φάσμα των
συμπεριφορών τους.
Μπορεί να είναι
ιδιαίτερα χρήσιμο για να μάθουν ότι υπάρχουν ιατρικές θεραπείες και στρατηγικές
που μπορούν να κάνουν μια θετική διαφορά. Επιπλέον, η διάγνωση μπορεί να ανοίξει την πόρτα σε
χρήσιμες συζητήσεις με τους γονείς, τους φίλους και τους συνεργάτες.
Έφηβοι με ΔΕΠΥ
Έφηβοι που δεν έχουν
διαγνωστεί με ΔΕΠ-Υ έχουν λίγα εργαλεία για τη διαχείριση
των συμπτωμάτων τους.
Ως εκ τούτου, είναι πιο
πιθανό να αντιμετωπίζουν δυσκολίες σε
σχέση με τους συνομήλικους τους τυπικής ανάπτυξης στα πολλαπλά μαθήματα και τις εξωσχολικές
δραστηριότητες. Όπως και άλλοι έφηβοι, ο έφηβος με ΔΕΠ-Υ αποχωρίζεται από την οικογένεια και γίνεται πιο ανεξάρτητος
- αλλά με λιγότερους εσωτερικούς περιορισμούς. Οι έφηβοι με ΔΕΠ-Υ είναι πιο
πιθανό να εκδηλώσουν παραβατική συμπεριφορά. Όλες αυτές οι προκλήσεις μπορεί να
οδηγήσουν σε τραυματισμό ή / και μείωση της αυτοεκτίμησης. Οι έφηβοι στους οποίους δεν έχει διαγνωστεί η ΔΕΠ-Υ
είναι πιο πιθανό να αντιμετωπίσουν υψηλότερη συχνότητα των ατυχημάτων οδήγησης,
χαμηλής επίδοσης στο σχολείο / εργασία, προβλήματα σχέσεων, και ακόμη και
κατάχρηση ουσιών.
Ενήλικες με ΔΕΠ-Υ
Τα συμπτώματα και στην
ενήλικη ζωή μπορεί να διαφέρουν και να παρουσιάζονται
με διαφορετικούς τρόπους - για
παράδειγμα, εσωτερική ανησυχία, διάσπαση προσοχής, αποδιοργάνωση, αναβλητικότητα,
παρορμητική λήψη αποφάσεων, κ.λπ. Αν και τα συμπτώματα μπορεί να είναι λιγότερο
ορατά, υπάρχουν. Για παράδειγμα, οι ενήλικες με ΔΕΠ-Υ μπορεί να έχουν δυσκολία
διαχείρισης των εργασιών στο χώρο εργασίας, ή μπορεί να απαντήσoυν αυθόρμητα σε καταστάσεις που
απαιτούν αυτοσυγκράτηση και διακριτικότητα.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει
σε πιο συχνές αλλαγές εργασίας ή ανεργίας. Μπορούν επίσης να έχουν δύσκολη
περίοδο διατηρώντας μακροχρόνιες φιλίες και ρομαντικές σχέσεις.
Μαρία Γκουγκούμη - Ειδική Παιδαγωγός www.pyxidagnwsis.gr
Αργυρώ Καραμπά - Θεραπεύτρια Λόγου & Ομιλίας www.γραφωνηματα.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου